Gelukkig Nieuwjaar!

Zoek de 10 verschillen.......

We hebben een foto op de kast in de woonkamer hangen, van Suppie, onze hond die verleden jaar gestorven is; vele campinggasten zullen haar hebben gekend. Ik weet nog goed, hoe Suppie met de gasten mee ging wandelen, en bij terugkomst op de camping zag ze andere gasten die nét wilden vertrekken voor een wandeling. Maar gauw met hen mee, en wéér lekker wandelen! .............
Kijk ik vanochtend naar buiten, ligt Kyra, die we sinds enkele maanden hebben, precies zoals Suppie op die foto die we elke dag zien! Dat moet vastgelegd worden natuurlijk. Maar omdat Kyra direct enthousiast opspringt zodra ze de deur hoort, was dat nog niet zo gemakkelijk!

Ik heb dus moeten sluipen en vanuit de verte, vlakbij de deur heb ik de foto moeten maken, met minder kwaliteit als resultaat. Maar toch, errug leuk he! Met de groeten van Kyra, uit een zonnig en prachtig wit Rohozná!

Suppie, aan het relaxen , juli 2010

Kyra, heerlijk liggen in de sneeuw.......... vandaag

IK VERTREK Slowakije

....Altijd goed, een reclame over Slowakije! Het was de herhaling van het verhaal van emigratie van Mark en Margo, die in SK een naturisten-camping gingen beginnen, en die vorig jaar ons zwembad kochten. Vandaar dat wij toevallig tijdens een opname bij hun waren, want Dion had aangeboden het zwembad op te zetten. 

En dus konden jullie Dion op tv bewonderen, ook afgelopen zaterdag weer, in de herhaling van ik vertrek. We zijn bijzonder blij met de extra interesse die dat met zich meebrengt  voor het mooie Slowakije. Kom er ook eens van genieten!

.......Ook heerlijke winterse wellness luxe hier te verkrijgen. Bij ons in de buurt zijn 2 prachtige wellnesscentra, en op een uurtje rijden nog een derde, hmmmmmmmm!! heerlijk in combinatie met het winterweer, écht aan te raden!

een dagje Slowakije, de jaarlijkse slachtwedstrijd...

9 grote varkens waren aan de beurt om geslacht te worden afgelopen zaterdag, na een heerlijk leventje van scharrelen en loslopen in de weilanden van het nationale park Muranska planina, zo'n 12 km van de camping. Het waren grote jongens, van 175-200 kilo. Om 8 uur in de ochtend begonnen de 9 teams van slagers (al dan niet proffesioneel) met het stukkeren en verwerken van het vlees. Het weer zorgde voor een geweldige achtergrond, in de vorm van de eerste sneeuw van dit jaar. De bedoeling van de wedstrijd is elk jaar weer om naast het verwerken, goede, lekkere produkten ervan te maken, en alle publiek te laten proeven van al dat lekkers. Ik neem je via de  foto's mee om ook van de sfeer te proeven!

... op de achtergrond zie je een enorme bult gehakt op tafel. Men maakt bijzonder graag véél worst. Deze is voorzien van genoeg paprika, knoflook en andere kruiden, en het lekkers is het als deze worst dan gerookt wordt. Op de voorgrond kotelletjes gebakken in een schotel op houtvuur. Andere gerechten die er waren: zuurkoolsoep, diverse worsten, gevuld met rijst en vlees, diverse soorten spek dat bijvoorbeeld gekookt wordt en dan ingesmeerd met knoflook en paprika, hmmm. Koteletjes, ribbetjes, rolletjes met gehakt in koolbladeren....

Deze groep had een (niet ingebouwd!) inbouwgasfornuis op butagas bij zich, dat gewoon op de aanhanger lag. En daar bakte ze heerlijke worstjes op. op de achtergrond in het midden rondscharrelende mangalitza-varkentjes, die nog niet groot genoeg zijn om "mee te mogen doen".

deze slagers stopten het werk om mee te zingen en dansen met het zigeunerorkest, dat de hele boel op zijn kop kreeg, gezelligheid troef!

Rechts de kotelletjes die even moeten wachten :)

De stand van het organiserende restaurant (http://www.zbojska.sk , je moét er geweest zijn als je bij ons verblijft) verkoopt geweldige gerookte worsten en hammen, en is lid van Slow Food, een initiatief dat huisgemaakte produkten promoot over de hele wereld.

Tsjechische kettingzaag-kunstenaars maken vandaag ter plekke een "Bethlehem" ofwel kerstgroep. Op de achtergrond rondom de grote schapenstal het slachtgebeuren, met véél volk. Klik op de foto, dan kun je het beter zien!

Dankzij de eerste sneeuw, die die ochtend vers gevallen was, was er ook een donkerder bijverschijnsel dat ieder moést meemaken, je ontkwam er niet aan: blubber, blubber, en modderbendes, overal! Dit is waar je doorheen moest als je bij de bar een pilsje wilde bestellen ... (dat kon overigens bij onze Jordi die hier in traditionele kleding meehielp)

Je kreeg er fruitthee uit grote pannen, warme wijn, en, volgens Dion, heerlijke vodka met een caramel-smaakje.

Op de voorgrond de rook-bbq van Zbojska, voor het bakken én tegelijk roken van het vlees,en achter weer een van de vele loslopende varkentjes dat op zoek is naar iets lekkers.

Dion in de blub, kijkt hoe de worstjes worden gebakken in een lekker dik laagje vet...

Het was een dag van tradities en heerlijk proeven, en dat hadden we niet willen missen!

Heimwee naar Limburg?

Ook dit project stond al langer op de planning........wij kijken al enkele jaren tegen de opgemetselde muren van de bovenverdieping aan, en dat kan anders......

Na de appelstroop lijkt het wel een heimwee-naar-Limburg-aflevering, we wilden altijd nog graag de bovenkant van de gevels voorzien van isolatieschuim en "Limburgs vakwerk"  :)


Het bleek een flinke klus. Dion vond dat hij gewoon nog een tijdje moest doorgaan op het "zomer-seizoen-tempo"..... en daarna dan maar afkicken van de zomerdrukte. Hij heeft zich er, ondanks de hoogte bovenop die steiger (is hij niet zo dol op), goed doorheen geslagen. Met de hulp van buurman Marian, een begaafd stuccer, heeft het toch nog enkele weken geduurd, voordat alles af was. Vooral het creatief opzetten van de steiger, zoals bijvoorbeeld om het terras heen, was een uitdaging.

We zijn uiterst tevreden over het nieuwe uiterlijk, en zijn natuurlijk ook erg benieuwd wat jullie ervan vinden!

Wij dubben nog of we deze grijze kleur zo laten, of wit of een kleurtje geven. (onder het dak is het wat donker, donkere schaduw) Met deze facelift zijn tevens de laatste tochtgaatjes op zolder gedicht, ook niet onbelangrijk; het wordt een heerlijk warme winter!

Huisvlijt 2: échte Limburgse ... appelstroop (uit Slowakije?)

Ik moest en zou het altijd nog eens proberen, en Koos uit Heerlen had het mij dan ook haarfijn  uitgelegd......maar dat was wel inmiddels 2 jaar geleden! Oepsie, niets genoteerd, hoe ging dat ook alweer?
Op mijn "wensen"-lijstje stond al langer het maken van limburgse appelstroop,  van éigen appels uit de boomgaard. Dit jaar hadden we zo'n overvloed aan  appels, dat het er maar eens van moest komen!
Dus een kleine opfriscursus van Koos via de mail (Koos bedankt!), en met toevoeging van enkele youtubefilmpjes kon ik aan de gang. Natuurlijk kwamen de cultuurverschillen accuut om de hoek kijken, want in NL perst men het sap uit de appels, nadat ze gekookt hebben en dus zacht zijn, zeg maar "gaar geperst", in SK versnipperd men met een machientje de rauwe appels en gaat dan "koud persen" tot sap. (dat men natuurlijk ook niet gebruikt om stroop te maken, want dat kent men hier niet. Reden te meer dus om eigen stroop zelf te maken zodat dit niet geimporteerd hoeft te worden.) De Slowaken vroegen zich dus af wat ik eigenlijk met die gekookte prut ging doen, en Koos uit NL zei voorzichtig dat hij daar niets van kende, "koud geperst". Zijn vader en opa kookten áltijd al de appels........

Niets van aantrekken, en gewoon doorgaan dan maar. Ik schilde de appels én de speciaal door vriend Erik geimporteerde suikerbieten (had ik dus ook niet kunnen vinden hier) volgens de verhouding in het recept van Koos. Van de buurman kreeg ik de pers te leen.

Nu hoor ik je al denken: tijdrovend karweitje, geduld nodig, etc.etc. Dat klopt wel, maar na een hele volle zomer op de camping is dit soort karweitjes in het najaar mijn manier om af te bouwen. Ik doe iets nuttigs en dat kan heerlijk relaxed "met het verstand op nul". 

Tijdens de eerste persing van de gekookte prut bleek dat ik toch wel een  extra doek in de pers hed kunnen leggen,  vanwege de smurrie die aan alle kanten wist te ontsnappen, en zo in het sap terecht kwam. De 2e keer was beter dus. Ik heb 20 kilo appels en suikerbieten verwerkt, en het sap dat daaruit kwam 8 uur zacht laten inkoken. Geen toevoegingen, gewoon puur natuur...... Het resultaat was 7 kleine 200ml potjes heerlijke appelstroop! 

Hierboven zie je de uitgeperste pulp, deze zit in diverse laagjes met jute stof ertussen. Rondom dus de extra lap linnen. De pulp hebben de schapen met smaak verorberd, ik had ergens gelezen dat het uitstekend diervoer is........... zo is alles optimaal benut, daar hou ik van!

Tip voor mijzelf: volgende keer ietsje minder lang koken, want de stroop was niet zo smeuiig als in de winkel zal ik maar zeggen............. :) 
Maar al met al een geslaagd experiment, dat ik in de winter nog eens zal herhalen. Want ik heb nog voor 20 kilo appels aan suikerbieten qua verhouding, en de appels liggen opgeslagen in de pivnica ofwel koude kamer. (= bij ons de herenbadkamer van de camping , haha!) Als we als het kouder wordt toch flink de kachel opstoken, kan daar natuurlijk het sap op worden verwarmd, en kan zo pruttelen en indikken tot stroop.
Zo heeft oma het vast ook gedaan vroeger............

Najaarshuisvlijt buiten

Ook Dion zat niet stil nadat de gasten eind september weg waren............Hij heeft zijn eigen huisvlijt, en dat is werk aan het huis dus! Onze vrijwilligers Harm en Henk, die in september bij ons waren, verfden alle plafondplanken, die al een half jaar te drogen lagen in de schuur. Nadat de basis dus klaar was, hebben we na het vertrek van Harm en Henk een begin gemaakt aan (eindelijk) een mooier plafond in keuken-woonkamer.

Eerst waterpas een regelwerk op het  NIET- waterpas plafond bevestigen........... en daarna de planken om en om bevestigen. We zijn er na 2 weken werk erg tevreden over. In onze schuur lagen nog oude originele houten balken van het toenmalige woonhuis (schuur en in 60er jaren afgebroken woonhuis zijn 140 jaar oud) We hebben ze geprepareerd, en wachten tot het voorjaar om te zien of de houtworm eruit is. Dan kunnen ze evt. onder de plafondplanken worden bevestigd, zodat het er nostalgisch uitziet....

Het resultaat mag er zijn!

Huisvlijt............

Van alles moest er gebeuren, eind september en begin oktober. Om te beginnen was de diepvries proppievol, daar moest iets aan gebeuren. Ik spaar altijd alle fruit op, het hele jaar, om dan in het najaar de diverse jams te maken. Zo kan ik dan een combinatie maken tussen fruitsoorten die niet tegelijkertijd rijp zijn, en heb ik meer mogelijkheden. Die benut ik dan ook ten volle, er wordt heel wat afgemengd!
Dit jaar heb ik voor het eerst ALLE fruit tegelijkertijd ontdooid (meer dan 20 kilo) en verwerkt in één dag. Dat is erg goed bevallen. Per soort heb ik het fruit voorgeprepareerd (bijv. bij de frambozen de pitjes eruit mbv een passé-vite met fijnste zeef, de pruimen door de grofste zeef, want dat hoeft aleen op die manier kleingemaakt worden zodat je geen velletjes hebt) en op bovenstaande foto zie je dan ook al de diverse soorten in potten en pannen klaarstaan. Dan eenvoudig een pan op de weegschaal, geheel op nul zetten en vullen met wat-je-maar-denkt-dat-een-lekkere-combinatie-is........Ik verwerk steeds 2 kilo fruit per keer, in een pan met dikke bodem. 

In dezelfde week moesten de frambozen geplukt worden bij een vriendin; deze gaan direct vers en gewassen in de vodka, voor de overheerlijke frambozenlikeur.

Inmiddels heb ik dus de voorraadrekken wel vol, voor een lange winter! Appelmoes, diverse jams, pruimencompot, appeltjes en peren op siroop, heerlijke augurken en weidechampignongs in zoetzuur, voor in salades. 

De produktie van pruimenlikeur heeft zijn top bereikt; een vat van 50 liter (!) is tot bovenaan gevuld met pruimen en vodka. En nu maar wachten! volgens recept is deze na 6 weken goed en mag het fruit eraf. Maar ik laat het er lekker de hele winter opstaan, dan wordt de smaak veel intensiever.

Vorige week tijdens een van de vele heerlijke herfstdagen nog 16 kilo sleedoorns geplukt met Dion, voor een overheerlijke sleedoornlikeur. Ze gaan eerst enkele dagen in de diepvries, daarna zijn ze zachter en ietsje zoeter, en kunnen ze worden verwerkt.

Je ziet dat niet alleen wij ze plukken, Kyra weet inmiddels ook hoe dat moet, en vindt ze heerlijk!

Iets volledig nieuws was de verwerking van vers appelsap volgens Slowaaks procédé!
de appels werden rauw, dus koud geperst bij een fruitperser. We gingen er vol goede moed met 4 grote zakken appels naartoe, en een 30-liter vat . Vraagt die man: waar moet de andere 40 liter in? SCHRIK! dus maar 2 zakken weer mee naar huis genomen. Want wat moeten wij met 70 liter appelsap, en waar bewaar je dat in? Ik kreeg een oud Slowaaks recept mee naar huis:

Het appelsap moet tot 87-90 graden worden opgewarmd, en daarna heet in de glazen flessen, die afgesloten moeten worden met 2 velletjes celofaan/huishoudfolie en gebonden met een touwtje. 

Maar dan komt het: neem je dekbed en doe dit om de flessen heen........... ??!!??
Ik las het nog maar eens, misschien verkeerd vertaald...... Nee, het moet écht in een dekbed.
In de stal had ik nog 2 oude dekbedden die klaarlagen voor de Roma.... jammer dus, die blijven mooi hier en zijn in het vervolg voor de appelsap. Want waarom is dit nu?

Het appelsap moet héééééééééél langzaam afkoelen. Daardoor dat het zo lang heet kan blijven in het dekbed, steriliseert het. Ik stond ervan versteld hoe lang die dekbedden de warmte kunnen vasthouden. Deze bult heeft dus wel 3 dagen op tafel gestaan, we hebben er maar "omheen gegeten" tijdens ontbijt, lunch en diner, want we moesten wachten totdat het vanzelf afgekoeld was :) .... Resultaat werkelijk héérlijke eigen appelsap!



 

Hout én hout........... en hout!

Een grote vrachtwagen kwam de straat inrijden........ vol hout. Heel speciaal hout, volle en rechte boomstammen, mooi glad, zonder schors. Het was een bouwpakketje! Ofwel een écht bouwpakket om een huis mee te bouwen van VOLLE BOOMSTAMMEN! Niks geen legobouwsteentjes.......

 
Het is een heel traditionele bouw zonder schroeven of spijkers, die hier al enkele eeuwen bestaat. Dit huis heeft in de werkplaats, in het noorden van Slowakije, dus al eens helemaal in elkaar gestaan. Een buurman gaat dit huis laten bouwen verderop in de straat. Omdat de weg er naartoe niet geschikt is voor zo'n grote vrachtwagens, werd hier bij ons voor de deur, op het pleintje, de hele boel met een vooroorlogse, maar onverwoestbare Tatra omgestapeld op een kleinere wagen. Een heel gebeuren want die hijs-wagen moest vervolgens achter de kleinere vrachtwagen aanrijden om ter plekke alles weer af te laden. Dan weer samen terug naar het pleintje voor een volgende vracht...... een werk voor een volle werkdag! Maar het zag er prachtig uit, en deed mij erg denken aan vroeger, als je met de autootjes speelde, dan had je ook zo'n wagen met houtjes achterop als zogenaamde boomstammen. En dan op/afstapelen met de hijskraan. 

Schril contrast: op dezelfde dag kwam een wagen (ook een Tatra) ons stookhout brengen. Die "Mikado-stapel" is wel even anders dan die mooie glad afgewerkte complete bomen. En het af/omstapelen ging er ook ietsje anders aan toe: niks voorzichtig, gewoon achter klep open, kiepen en wegrijden maar. Het hout is inmiddels al netjes gestapeld in een muur, zodat het door de wind kan drogen. Daarna, over enkele maanden, gaat het de houtschuur in, om verzaagd en gekloofd te worden.

Ziet er toch nét even anders uit.................

Jong grut !

Wat een schjatju is het, onze nieuwe "Suppie". 

Ze heet Kyra en begint hier ook al naar te luisteren.....

...zoals dat hier gaat, zondagmiddag even opgehaald, geen idee wie de vader is, of hoe oud ....... wél is bekend dat de grootmoeder een bordercollie is, vandaar het zwarte snoetje. De man waar wij haar hebben opgehaald had haar ook maar "uit de auto aangereikt" gekregen. Gelukkig willen de Slowaken geen vrouwtjeshonden, dat vinden ze lastig, en dus kan ze lekker bij ons komen wonen!

Ze woont in het hok bij de straat, waar Suppie vroeger lag. Tis net een kleine Suppie (voor wie haar nog kent, of op de ansichtkaart heeft gezien), en we zijn benieuwd hoe groot ze gaat worden.

Meer nieuw grut! Al zo'n 10 dagen zijn ze, de 9 nieuwe kuikentjes.

Moeders heeft elk jaar 2 keer zin in het grootbrengen van zo'n nest.

Hier zijn ze enkele dagen oud, en scharrelen in de schuur in het ochtendzonnetje, lekker warm!

We hopen wél dat er dit keer ietsje meer hennen bij zitten dan de vorige keer.

................

......................toen hadden we namelijk 8 kuikens, en het waren wérkelijk ALLEMAAL hanen!

We hebben er 6 op vakantie naar de buurvrouw gestuurd, (inmiddels 2 opgehaald door de vos) en er 2 zelf gehouden, en gaan hieruit een nieuwe baas-van-het-erf kiezen. De oude haan mag dan met pensioen.

Héél gezellig dat jonge grut op het erf en in de tuin!

Paddenstoelenoogst 2012

Omdat ze altijd zo mooi zijn,  en het is steeds een verrassing als je ze vindt: de eetbare paddenstoelen. Geplukt in het bos boven op de heuvels achter de camping. Temperatuur en vochtigheid is elke dag anders en het lijkt erop dat elke soort zijn eigen omstandigheden nodig heeft. Veelal kun je bij het zoeken één soort overvloedig vinden waarvoor op dat moment de omstandigheden ideaal zijn. Dit jaar is het volgens de kenners een slecht paddenstoelenjaar......wel veel soorten, maar van alles weinig.

Hieronder de opbrengst van een ochtend zoeken met een groep gasten in augustus:

Even pauze na de zoektocht, alvorens we gaan  afdalen naar de camping.

Gezamenlijk gaan we dan de paddenstoelen schoonmaken en bakken/paneren om met z'n allen te proeven. hmmmmmmm!

Er was in het enthousiasme nog véél meer gevonden, maar helaas niet eetbaar. Met deze soorten is een plaatselijke den als zomer-kerstboom versierd.......

Wat is eigenlijk wat? Het eekhoorntjesbrood, dat is die flinke rechts, doffe hoed met bolle steel, de lange steel met klein oranje kopje is vanwege de opvallende kleur steeds een verrassing om te vinden, de berkenboleet. deze kun je ook heel groot vinden! En rechts met de nog dichte hoedjes, de smakelijke parasolzwam.

In het bakje de cantharellen

Hieronder de opbrengst  van een zondagochtend, toen ik alleen naar het bos ben geweest. een werkelijk uitzonderlijk mooi eekhoortjesbrood, en diverse andere paddenstoeltjes. Het was nogal droog, en de opbengst klein. Maar ik ben tevreden, en heb een heerlijke rustige ochtend in de natuur gehad. De paddenstoelen zijn grotendeels in plakjes gesneden en  in de zon gedroogd. Goed nieuws voor de soepen en sauzen in de winter.......

Hoe meer zielen.... deel 2

Ze zijn inmiddels alweer vertrokken, de 20 campers van CCN, camper club Nederland. maar hier toch nog even een indruk van de activiteiten en situaties..........

De hapjes voor ontvangst van de groep. hmmmmmmmmm!

 pruimen insnijden bij de gezellige workshop likeuren maken. Achteraan wordt door de dames vlijtig in de grote pan geroerd; er wordt suikersiroop gemaakt voor de pruimen- en muntlikeur.

De mannen met de bramenlikeur waren snel klaar!

 het maken van muntlikeur, om te proeven nog 6 weken wachten........ :)

....en wéér een vreemde eend in de bijt, op dezelfde plek nog wel. 

het tentje was geheel omsingeld door campers...

....een groter verschil in luxe is er niet geloof ik :)

Het likeuren proeven aan het kampvuur, was een groot succes! Doordat iedereen elke likeur met een cijfer kon beoordelen, weten we nu dat de koffielikeur zonder twijfel op 1 staat! Ongeveer unaniem op 2: de zwarte aalbeslikeur, die gemaakt wordt van de bessen én de aromatische bladeren. Diverse gasten zullen in de komende tijd nog eens aan ons kunnen  terugdenken, als ze genieten van een klein glaasje...........